
رئیس کمیسیون صنعت اتاق کرمان با بیان اینکه در بین مدیران بخش خصوصی اعتقادی به بهره وری وجود ندارد، گفت: بسیاری از واحدهای صنعتی به منابع تقریبا رایگان عادت کرده اند و به بهره وری بی توجه بوده اند، به همین دلیل اگر شرایط کمی دشوار شود، این واحدها تعطیل می شوند.
به گزارش روابط عمومی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی کرمان، حامد بدرآبادی، در نشستی به منظور بررسی مسائل و مشکلات فعالان صنایع حوزه سنگ استان کرمان، با تاکید بر اینکه بخش خصوصی باید به سمت بهره وری حرکت کند، اظهار کرد: آشنایی با واحدهای صنعتی استان با مفهوم صنعت نسل چهارم و پنجم نیز بسیار کمک کننده است و استفاده از صنعت نوین، هزینه ها را کاهش می دهد. رئیس کمیسیون صنعت اتاق کرمان با اشاره به مسائل حوزه صنعت سنگ استان، افزود: تصمیم گیری در بسیاری از مسائل در توان اتاق یا استان نبوده و مربوط به شرایط کشور است اما حداقل می توان کاری کرد تا کمی آسان تر از این مسائل عبور کنیم.
وی اضافه کرد: موضوع نقدینگی گریبان گیر بسیاری از واحدهای کشور است و تا زمانی تورم مستمر در کشور وجود داشته باشد جبران سرمایه در گردش برای واحدهای صنعتی سخت می شود. بدرآبادی، بسیاری از مسائل و مشکلات کشور را نشئت گرفته از اقتصاد بیمار دانست و تصریح کرد: در شرایط کنونی کشور، بسیاری از مسائل را باید خودمان حل کنیم زیرا دولت متولی خوبی برای امور نیست و مشکلات اقتصادی و فرار سرمایه ها نتیجه عملکرد دولت است.
رئیس کمیسیون صنعت اتاق کرمان، با بیان اینکه تا زمانی که فضای اقتصادی کشور مساعد نباشد و امنیت و اطمینان برای سرمایه گذاری وجود نداشته باشد، سرمایه گذاری خارجی شکل نمی گیرد، ادامه داد: نظر به اهمیت توجه به سرمایه گذاران داخلی، اتاق کرمان آمادگی دارد از سرمایه گذاران استان های دیگر برای آشنایی با صنعت سنگ استان دعوت کند زیرا جذب سرمایه و سرمایه گذاری از راهکارهای توسعه صنعتی استان است.
وی با بیان اینکه فراوری سنگ از مباحثی است که کرمان می تواند از این ظرفیت استفاده کند، گفت: با برنامه ریزی در کمیسیون صنعت اتاق کرمان بازدیدهایی را از واحدهای صنعت سنگ استان انجام می دهیم تا با بررسی مشکلات و همچنین ظرفیت های این واحدها، بهترین مشاوره و راهکار را در اختیار آنها قرار دهیم.
گفتنی است، در این نشست عمده مسائل حوزه صنعت سنگ استان و راهکارهای حل آنها مورد بررسی قرار گرفت که فرسودگی ماشین آلات، ناترازی انرژی، فقدان سرمایه در گردش، عدم آشنایی واحدها با بازاریابی نوین، عدم توان رقابت با رقبای داخلی و خارجی، فقدان کارگر ماهر و باسابقه، عدم ارائه تسهیلات به واحدهای صنعت سنگ و… از جمله این مشکلات بود.




