رییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در یادداشتی به فاصله ما با استانداردهای واقعی و جهانی اشاره کرده است. محسن جلال پور در این یادداشت آورده است:
در آستانه روز ٢٢ مهر كه روز جهاني استاندارد است، توفيق داشتم كه خدمت سركار خانم نيره پيروزبخت رياست محترم سازمان ملي استاندارد باشم. بحث هاي كاري خوبي داشتيم و خيلي زود مطالب مطروحه، ما را به نتيجه مشخص تدوين يك تفاهم نامه رساند. بحث ها بسيار كاربردي و اجرايي بود و قرار شد در قالب اين تفاهم نامه براي اجرايي شدن آن تلاش كنيم. نكته حاشيه‌اي اما مهمي كه حاضرين در نشست بر آن تفاهم داشتند، بحث غيراستاندارد بودن بيشتر روال هاي كاري و زندگي امروزي ما مردمان بود.
روزي نيست كه تصويرها و گزارش هايي تكان دهنده از وضعيت خوراك و هوا و آب و پوشاك و وسايل زندگي خود نشنويم و نخوانيم. از آبليمو و روغن و پنير غير استاندارد تا النگويي كه براي سنگين تر شدن، دانه هاي شن درون آن جا سازي مي كنند. از فرآورده هاي گوشتي غيربهداشتي تا ماشين لباس شويي تقلبي و…
البته بخشي از اين گزارش ها مغرضانه و غيراخلاقي و شايد با هدف از ميدان به در كردن رقبا منتشر مي شود اما با توجه به تعداد زياد اين گونه شايعات، حتي اگر بخش كمي از آن درست باشد، واقعا بايد بگوييم چه زندگي و زمانه عجيبي داريم و اين فقط مختص زندگي شخصي ما نيست. تا به حال فكر كرده ايد كه رويه كاري بيشتر ما چه در بخش دولتي و چه غير دولتي چقدر از استانداردهاي واقعي و جهاني فاصله دارد؟ آيا امور اداري ما حتي اندك ميلي براي بهبود پيدا كرده است؟ آيا كميت و كيفيت نيروي انساني شاغل در سازمان ها و اداره هاي ما محك زده مي شود؟
آيا ما در زندگي خانوادگي و شخصي مان استانداردهاي يك زندگي استاندارد را به كار بسته‌ايم؟ و ده ها مسئله مهم ديگر كه نه تنها به آنها نپرداخته‌ايم كه حتي به آنها فكر هم نمي كنيم.
